Pretty (in) pink

Oei, het was even stil op mijn blog. Niet dat ik nou niks deed. Ik was druk aan het verhuizen naar mijn nieuwe appartement. Dat had toch aardig wat voeten in de aarde. Gelukkig is nu alles uitgepakt en ingericht. Ik merk dat ik hier langzaam maar zeker helemaal tot rust kom. Dus dat is goed.

Vlak voor de grote verhuizing had ik nog een bruiloft van mijn nichtje. Ik nam mezelf voor om niets te kopen, ik heb immers zat kleding. Alleen haar thema “a touch of pink” bleek toch uitdagend. Ik heb niet veel in/met roze. Het staat me meestal niet zo mooi. Uiteindelijk had ik toch een leuke combinatie te pakken. Alles kwam goed. 

Tot de pochet van mijn date arriveerde. Hij moest wilde natuurlijk ook meedoen met het thema. En bij een staalblauw pak, past een mooi pochet. Alleen… zijn pochet vloekte bij mijn shirt. En dat irriteerde me mateloos. Zo erg dat ik een dag voor het feest besloot dan maar iets te maken. Ik was er ondertussen achter dat ik een perfect bijpassende lap stof had liggen. En ik wist ook al precies welke jurk ik zou maken. Iets dat ik al eerder had gemaakt en perfect zou staan. Met zo weinig tijd had ik niet de luxe om te experimenteren.

 Tot mijn grote schrik had ik het desbetreffende patroon niet meer. Gelukkig voor mij, woonde ik toen nog op 10 minuten lopen van mijn nichtje. Zij heeft ook een immens groot archief met magazines en losse patronen. Gelukkig wist ze ook direct welk patroon ik bedoelde toen ik haar met lichte paniek opbelde of ze dat-ene-jurkje-uit-die-ene-Burda nog had. 

De stof is een crêpe achtig iets. Ik denk polyester. Gekregen van mijn moeder. De stof is vast ouder dan ik, maar voelt nog steeds soepel. De kleuren zijn ook niet vervaagd. Wel was ik doodsbenauwd dat het crêpe zich zou misdragen onder mijn naaimachine. Dat het zou weglopen, of opstropen. Van die typische crêpe dingetjes, die je niet makkelijk herstelt. Maar wat een geluk. Het luisterde gewoon! Toch wilde ik niet teveel aan het toeval overlaten en reeg ik alle naadjes van tevoren. Het was ook belangrijk dat de ruitjesstof geen rare onderbreking zou krijgen op de middenvoor naad. Als de lijntjes verspringen, ga ik er de hele tijd naar staren. En dan doe ik de jurk alsnog niet aan.

 

 Ongeveer twee uur voordat ik weg moest, was alles af. De afwerking is niet helemaal om trots op te zijn. Maar mijn jurk paste nu bij het pochet van mijn date en dat was de uitdaging. Niet dat, dat verder iemand is opgevallen. Daar ging het eigenlijk ook allang al niet meer om. De bruiloft was een leuk feest en mijn nichtje leek op een prinses. Ik was blij om haar met een big smile te zien dansen. 

Uiteindelijk kon ik pas na de verhuizing de jurk op de foto zetten. Ik vind dit roze best leuk staan. Helaas vrees ik dat ik het jurkje verder niet veel zal dragen, het is te zoet voor m’n dagelijkse zelf. Al met al ben ik best trots dat ik dit in vijf uur voor mekaar kreeg. Er is zeker ruimte voor verbetering, met name op de afwerking van de onderkant en mouwen. Dat is iets voor een volgend project met tijdsnood. Nu ga ik langzaam aan eens m’n volgende grote project bedenken. M’n hobbykamer is immers af en snakt naar een goede inwijding.