Tornmesje

Soms loop ik tegen een lap stof aan waar ik iets mee móet doen. Een beetje zoals dat ene paar schoenen die net te duur zijn, maarja, je moetmoetmoet ze meenemen. Een buitenkans, pure winst en nog meer van dat soort redenaties om de spontane actie goed te praten. Dat was ook het geval toen mijn ogen een blauwe lap stof met zwaluwen zagen in de Knip van deze maand. Ik ging voor de bijl.

Op deze website waar de stof is te bestellen. En dan kun je ook nog met de print zelf aan de haal. De zwaluwen kunnen groter of kleiner op de stof. Dat geeft eindeloze mogelijkheden en een licht geval van keuzestress. Tot overmaat van ramp kan je ook nog je eigen stof ontwerpen. Hoe gaaf is dat?! Iets wat ik in de toekomst dus zeker ga doen (sorry portemonnee…)

Tot overmaat van ramp, besloot ik dat ik er niets bij had dat er boven kon. Dus moest ik er nu ook wel iets bij maken. En zo griste ik een oranje satijn tevoorschijn. Ooit gekregen van mijn oma. Ik had het nog geen bestemming gegeven. Tot nu. Het was alsof deze oranje satijn al jaren aan het wachten was op de blauwe zwaluwen. Perfect.

Maar wat moet je dan met deze bonte combinatie? Nou, lekker basic blijven! Ik besloot een kokerrok met hoge taille te maken, samen met een getailleerde blouse. De blauwe stof heeft een klein beetje stretch. Dat is fijn want dan beweegt de rok een beetje met me mee. Het patroon kwam uit de Knip van februari 2016. Die zijn lekker bezig met leuke patronen bedenken de laatste tijd. Natuurlijk kreeg de rok een eigen draai, want achter wilde ik een open split. En om het helemaal correct te doen, zocht ik een blauwe, bijpassende voering.

Alles liep helemaal volgens plan. Tot ik tijdens het strijken helemaal in paniek raakte. De mooie zwaluwtjes liepen uit!!! Na een tweede keer kijken, realiseerde ik me dat ik slaap nodig had. Het ‘lek-effect’ was juist zo bedoeld en zat een paar zwaluwen verderop, gewoon weer in de stof verwerkt. Om mezelf een volgende hartverzakking te besparen, heb ik nu als spelregel dat ik niet meer na middernacht zonder koffie kleding maak…

Voor de blouse koos ik een simpel model uit een Simplicity magazine. Ik ken Simplicity normaal alleen van de pakjes patronen. Een Amerikaans merk, die de naadtoeslag in de patronen verwerkt. Ik snap niet zo goed waarom het ene merk dat wel doet en het andere niet. Ik zie ook niet echt het voordeel van een vooraf ingecalculeerde naadtoeslag (de extra stof die je mee knipt bij je patroon omdat er anders geen ruimte is om de kleding aan elkaar te zetten). Aanpassen gaat lastiger. En dat vertaalde zich ook naar het model. Het werd namelijk een zak.

Een zak van satijn is niet flatteus. Tijdens het passen, keek ik mezelf ongelukkig aan in de spiegel. Na wat hardop zuchten en grommen, mikte ik het blousemonster op m’n paspop. Die staat afgesteld op een iets optimistische versie van mij. Geheel tegen het patroon in, verzon ik ter plekken meer figuurnaden. Ik nam ook de bestaande naden geleidelijk in. Zo kwam er vorm in de satijnzak en begon het daadwerkelijk op een blouse te lijken. De verzonnen figuurnaden, reeg ik eerst voorzichtig met de hand in de blouse. Gelukkig werkte mijn verzinsel en ben ik blij met het resultaat.

Al met al is dit een te gekke combinatie geworden. Wederom niet donker en zeker het oranje is nog niet helemaal in mijn comfortzone. Maar dat zie ik wel goed komen. Ik vind dat de oufit knipoogt naar de jaren 50-60 en dat is dan wel weer helemaal mijn ding! 

Voor de verandering heb ik de foto's laten maken, want een beetje degelijke selfie maken lukte dit keer niet. Volgende keer beter ;)

Zoals beloofd, het vervolg op mijn archief. Want ik was toch wel benieuwd of het klopt dat maten niet ‘gewoon’ groter zijn geworden door de jaren heen. Daarmee bedoel ik dat maten in een gelijkmatige schaal omhoog zijn geschoven. Want dat is wat er gebeurt als je dikker wordt, nietwaar? Ik ben benieuwd of de vorm van de vrouw door de jaren heen ook is veranderd. Verder is mijn zoektocht niet wetenschappelijk of representatief of iets in die richting.. Het is om mijn nieuwsgierigheid te stillen.

Ik heb de boekjes van mijn vorige blogpost naast elkaar gelegd op de matentabelpagina. Dat gaf al een grappig resultaat. Het ene boekje geeft véél meer maten dan de andere.  Door de jaren heen is de tabel wel leesbaarder geworden. Uit elk boekje heb ik maat 38 gepakt om op in te zoomen. De buste, taille en heupomvang heb ik vervolgens in een grafiekje achter elkaar gezet. Dan krijg je best interessante lijnen!

De borsten zijn zo te zien pas sinds de 90s echt groter geworden. Toch zit er ‘maar’ 5 cm verschil tussen de kleinste borstomvang in de jaren 60 en de grootste van anno nu.

Het zit ‘m dus in de taille. Nu is dat bij mij ook meestal wel de plek waar ik merk dat ik dat ene gebakje beter kan laten liggen. Of die rol oreo’s (ik ontken alles). Hieronder nog even alle maten op een rijtje gezet.

De taille-heup verhouding  zie je eerst een duikvlucht nemen, om vervolgens omhoog te klauteren.  Als ik het internet moet geloven, is de ideale taille-heupverhouding 0,7. Dat zou het aantrekkelijkst lijken. Het lijkt er dus op, dat we met z’n allen rechter zijn geworden. Daar is niks mis mee. Maar hoe komt dat nou? Naast dat het modebeeld verandert, hoe verander je, je eigen vorm?

Het eerste waar ik aan denk is beweging. In de 50’s waren vrouwen nog relatief veel thuis. Werken als je getrouwd was, werd minder gedaan dan nu. Maar volgens mij is een huishouden runnen ook wel een bewegelijke taak. En destijds reed men lang niet zoveel auto als nu. Dus beweging door werk, hmm..

Een tweede mogelijkheid die ik me bedenk, is de gemiddelde leeftijd van de doelgroep van de zelfmaakmodebladen. Vroegah was zelf kleding maken veel normaler onder vrouwen dan nu.  Ik krijg zelf met enige regelmaat de opmerking dat het bijzonder is dat ik zelf kleding maak. Je ziet dat de gemiddelde leeftijd op een stoffenbeurs hoger ligt dan 25. Wederom niets mis mee, maar als magazine moet je relevant zijn voor je lezers. En naarmate je als vrouw ouder wordt, neemt ook je oestrogeen af. Het zorgt er ook voor dat het verschil tussen je taille en heupen kleiner wordt.  Dat zou ook nog kunnen.

Naast mijmeren over damesmaten, heb ik ondertussen een hele nieuwe outfit bijna afgemaakt. En het wordt mooi weer dit weekend, dus ik ga het als een gek afmaken. Wie weet kan ik er dan nog wat leuke foto’s in de zon van maken. Rokjesdag komt er aan en ik ben er bijna klaar voor, hieronder een sneak preview.