De maat was vol. Nichtje en ik hadden genoeg van het gedoe met één van onze medehuurders. Ik heb er hier niet zoveel over losgelaten, want da's niet netjes enzo. Maar lang verhaal kort, we voelden ons niet meer op ons gemak in onze atelierruimte. De plek die begon als een oase van rust is het afgelopen half jaar veranderd in een touwtrekspel tussen medehuurder en verhuurder. Iedere keer dat we er naartoe gingen, vroegen Nichtje en ik ons af wat er nu weer gebeurd zou zijn.
We wisten ook dat we er in het eerste kwartaal van 2014 er uit moesten, dus waarom nog langer wachten?
Alleen... alleen... waar moesten we dan heen?? Met al onze ideetjes die eindelijk weer opborrelden? Want ik was er nog lang niet klaar mee! En een eigen ruimte om in te fröbelen is meer dan ideaal. Misschien ben ik er wel een beetje verwend van geraakt..
Alle lof voor onze verhuurder. Die belden de dag nadat we hadden opgezegd met de vraag of we misschien interesse hadden in een nieuwe locatie. Uiteraard! Nou, deze was in.... Pijnacker.
Nichtje en ik keken elkaar moeilijk aan. Pijnacker. Klinkt als middle-of-nowhere. Maar na een kijkje nemen op de locatie zelf, waren we om. Het is super groot en goed te doen met OV. Sterker nog, het ligt voor mij direct op de route van werk naar huis. Hoe handig!
Maar voordat we al onze rommeltjes inpakten, had ik nog één deadline. Nog één project dat ik af moest hebben. Want ik had een gotisch verantwoord feestje. Dus een gotisch verantwoord jurkje is dan wel op z'n plaats.
Ditmaal aangemoedigd door Nichtje om niet iets standaard te doen uit een patronenboekje. Nichtje vindt dat ik echt wel mijn eigen dingen in een patroon kan verwerken. Ze heeft gelijk. Maar ik ben zo'n enorme twijfelkont. Ik zit mezelf ermee in de weg, overdenk alles en maak van een heuveltje de Mont Blanc. Nu dus niet. Want Nichtje moedigde mij aan. En in mijn haast vergat ik foto's te maken van de stofjes en het werkproces. AAAH!!
Eigenlijk is de stof helemaal niet zo bijzonder ook. Het is bordeauxrood tricot en een restlapje kant. Het blijft een uitdaging om dingen te maken met alle lappen die ik heb, in plaats van nieuwe te kopen. Het brengt kaders en limieten aan bij het bedenken wat ik wil maken. Eigenlijk best fijn, want zo kan ik niet per ongeluk verzeild raken in een mega project met maar luttele uurtjes tijd om het te maken.
Mijn scriptiebegeleider heeft mij ooit eens het principe KISS uitgelegd. Keep It Simple Stupid (ja ik weet, het betekent iets anders, maar het is mij zo geleerd!). Dat principe probeer ik ook in mijn werk vast te houden. En het werkt. Langzaam maar zeker.. Want nu kon ik op tijd naar het feestje in dit!
We wisten ook dat we er in het eerste kwartaal van 2014 er uit moesten, dus waarom nog langer wachten?
Alleen... alleen... waar moesten we dan heen?? Met al onze ideetjes die eindelijk weer opborrelden? Want ik was er nog lang niet klaar mee! En een eigen ruimte om in te fröbelen is meer dan ideaal. Misschien ben ik er wel een beetje verwend van geraakt..
Alle lof voor onze verhuurder. Die belden de dag nadat we hadden opgezegd met de vraag of we misschien interesse hadden in een nieuwe locatie. Uiteraard! Nou, deze was in.... Pijnacker.
Nichtje en ik keken elkaar moeilijk aan. Pijnacker. Klinkt als middle-of-nowhere. Maar na een kijkje nemen op de locatie zelf, waren we om. Het is super groot en goed te doen met OV. Sterker nog, het ligt voor mij direct op de route van werk naar huis. Hoe handig!
Maar voordat we al onze rommeltjes inpakten, had ik nog één deadline. Nog één project dat ik af moest hebben. Want ik had een gotisch verantwoord feestje. Dus een gotisch verantwoord jurkje is dan wel op z'n plaats.
Ditmaal aangemoedigd door Nichtje om niet iets standaard te doen uit een patronenboekje. Nichtje vindt dat ik echt wel mijn eigen dingen in een patroon kan verwerken. Ze heeft gelijk. Maar ik ben zo'n enorme twijfelkont. Ik zit mezelf ermee in de weg, overdenk alles en maak van een heuveltje de Mont Blanc. Nu dus niet. Want Nichtje moedigde mij aan. En in mijn haast vergat ik foto's te maken van de stofjes en het werkproces. AAAH!!
De achterkant!
Eigenlijk is de stof helemaal niet zo bijzonder ook. Het is bordeauxrood tricot en een restlapje kant. Het blijft een uitdaging om dingen te maken met alle lappen die ik heb, in plaats van nieuwe te kopen. Het brengt kaders en limieten aan bij het bedenken wat ik wil maken. Eigenlijk best fijn, want zo kan ik niet per ongeluk verzeild raken in een mega project met maar luttele uurtjes tijd om het te maken.
Mijn scriptiebegeleider heeft mij ooit eens het principe KISS uitgelegd. Keep It Simple Stupid (ja ik weet, het betekent iets anders, maar het is mij zo geleerd!). Dat principe probeer ik ook in mijn werk vast te houden. En het werkt. Langzaam maar zeker.. Want nu kon ik op tijd naar het feestje in dit!
Woohoo, het mannetje maakt vooruitgang in zijn wazige fotoskills!
Tadaa! helemaal feest proof!. De halslijn is ook nog eens versierd met een randje kant.. Maar zoveel details mag ik nog niet verlangen in de foto's van mijn mannetje. Dus jeej, happy!
Wat ging goed: Het patroon aanpassen en verwerken op mijn manier.
Waar ben ik blij mee: Ik had het ruim op tijd af
Wat kon beter: ik had het jurkje moeten voeren.. Nu kruipt ie omhoog zonder onderjurk, niet heel classy.
Volgende post is vanuit Pijnacker!! woohooooo
- 11:44
- 2 Comments
