Laatst werd ik uitgedaagd. Om een kostuum aan te passen. Het moest…. Enger. Naarder. Gemener. Het personage waar de jas voor is, is een valse tovenaar met vergelijkbaar humeur. Dus daar hoort een gemeen kostuum bij. Ik kreeg een lange zwarte jas in m’n handen geduwd. Hier moest ik het mee doen. Dus ook nog eens een bestaand iets aanpassen of verbouwen. Ik wilde het bestaande kostuum respecteren en er een eyecatcher op zetten.  Het strakke karakter van de lange zwarte jas wilde ik behouden en het een duistere twist geven. En zo ontstond het idee om er een ribbenkast in te bouwen. Da’s best naar, toch?

Ik pakte patroonpapier en tekende een deel van het rugpand en voorpand na, op de pop. Ik knipte een band in het midden uit. De middenbaan moest een soort.. 'ruggengraat' worden. Voorzichtig tornde verolgens ik de mouwen uit de jas. Het scheelde dat de jas al goed in elkaar was gezet en gelukkig niet helemaal gevoerd was. Ik wilde dat het geheel naadloos op de jas ging aansluiten, zodat het niet lijkt alsof alles op de jas ‘geplakt’ was.

Het midden werd een lange band met lussen, waar de ‘ribben’ langskwamen. Voor het overlappende deel had ik nog een mooi lapje zwarte wol liggen. Dat is stevig om mee te werken en  rafelt gelukkig ook niet zo erg.  De voorkant bedenken was nog het lastigste. Uiteindelijk koos ik ervoor om die effen zwart te laten, wel met een overlap van wol, zoals de achterkant. Less is more, baby.

De hele klus verliep voorspoedig. Met de jas op een paspop had ik een goed idee hoe alles eruit kwam te zien. Maar wat is een project zonder uitdaging hm? De ribben. Ik kon moeilijk echte botten er op lijmen. En mijn idee om zwart koord te gebruiken, maakte het geheel toch wat abstract.  In een fourniturenzaak viel mijn oog op glimmend lak band met een soort… krokodillenprint…? Eigenlijk vond ik het lelijk. Maar perfect om als ribben te gebruiken!  Het was alleen wel plat band. En lak. De naaimachine haat lak.  En ik wilde rond band…

Met de hand heb ik het band om zichzelf heen gewikkeld en vastgezet. Zodat het rond werd. Dat was een rotklus. Ik heb zeker zes afleveringen van een of andere vampierenserie op de bank moeten doorstaan om twee meter plat lakband rond te krijgen. Met beurse vingers heb ik maakte ik het band aan de ruggengraat en de panden vast. En werkte ik de jas verder onzichtbaar af, zodat je geen stiklijntjes ziet. Daardoor was ik zeker nog twee vampierserie afleveringen zoet terwijl de kat  zijn witte vacht gul doneerde aan de zwarte jas…  

                                               

Als laatste zijn de mouwen terug op de jas gegaan, waardoor het geheel als één lijkt. Gelukkig paste de jas nog en deden de ribben geen gekke dingen tijdens het dragen. Opdrachtgever blij, ik blij. De jas heeft gisteren zijn eerste actie gezien en is niet stuk gegaan. Al met al ben ik tevreden over dit project. En ik ben benieuwd of ik in de toekomst meer van dit soort aanpassingen kan doen :)