Het is inmiddels traditie dat ik voor mijn zusjes verjaardag kleding maak.  Hier heb ik een paar jaar geleden ook over geschreven.  Ik maak nog steeds met veel plezier allerlei dingen voor haar. Dit jaar wilde ik Annelies verrassen met een jurkje. Ze is helemaal weg van katten en ik had het perfecte lapje stof met dat thema gevonden!

Een ontzettend leuk lapje katoen. Misschien is het wel quilt stof. Precies een meter, dus een hele jurk ging ‘m niet worden. Ook heeft de stof een richting (vleug). Om niet een halve kattenkrant op z’n kop te lezen, moest ik hier rekening mee houden. Dat reduceerde de hoeveelheid bruikbare stof.  Meer dan een mouwloos lijfje ging het niet worden. Oei.. maar dit idee was te leuk om te laten liggen. En mijn oog viel op een ontzettend schattig jurkje uit de Knip van november 2015 (jawel, daar staat ook het bekende corset in van deze post).

Vol goede moed haalde ik de raderbladen uit het tijdschrift. Mijn zusje is redelijk petite, dus besloot ik dat maat 36 haar mooi zou staan. Toen ik de raderbladen opensloeg, werd ik duizelig.

Ik maak al een jaar of 13 kleding uit allerlei boekjes, pakjes en schriften. Varierend van 1957 tot.. tot nu. Dit had ik nog nooit gezien. Wat een onhandige wirwar. Ik kwam er gewoon niet uit. Gefrustreerd gooide ik de bladen in een hoekje van de kamer. Om ze 15 minuten later nóg gefrustreerder weer op te rapen. Ik moest en zou dat jurkje maken. Opgeven is voor watjes. De aanhouder wint, dus na anderhalf uur loeren, strepen, krassen en overtrekken had ik mijn patroon. Ik hoop dat de Knip in het vervolg meer patroonbladen gaat gebruiken. Dit is geen doen.

Gelukkig verliep het proces na het overtrekdrama erg voorspoedig. Ik kreeg zelfs ongevraagd hulp van m'n kat Aslan. Hij geeft graag spontane aanwijzingen door zijn poot richting m'n schaar te bewegen als ik knip. Drie hartverzakkingen later was het patroon op de stof uitgeknipt en kon ik verder.

Voor de rok gebruikte ik een effen zwarte katoenen stof. Met een klein beetje stretch erin. Gelukkig luistert katoen  goed naar de naaimachine. In een mum van tijd zat het jurkje in elkaar! Alles verliep prima, tot de doorpasfase. Ik pas kleding voor mijn zusje. Of.. nouja.. als het mij net-te-strak zit.. past het haar perfect. Het jurkje had ik gemaakt in maat 36, ik ben zelf een 38, dus in theorie zou dit plan werken.  Helaas voor mij verzoop ik in de jurk. Veel te groot onder m'n oksels en in m'n taille! Terwijl ik alles net helemaal perfect had gevoerd. Grommend haalde ik alles uit. Ik denk dat het ook beter voor mijn telefoon is geweest dat ik op dat moment geen foto's maakte.....

Maar ik geef niet op. 

Dus na een extra pasronde met mijn zusje en heel veel hakwerk in de taille, is alles af. En omdat mijn zusje niet zo'n fan is van voor de camera staan, heb ik mezelf in de jurk gewurmd. Zie hieronder het resultaat.