Al een tijdje wilde ik iets voor mezelf maken. Voor naar werk. Veel dingen die ik maak, vind ik toch net iets té gewaagd hiervoor. Doordeweeks verblijf ik 32 uur per week in de kantoortuin van een verzekeraar. En hoewel er geen echte kledingvoorschriften zijn, voel ik me niet geroepen om daar in corset te lopen. Zeker ‘s morgens ben ik een zombie. Dan schiet mijn kledingkeuze snel naar een ‘vertrouwd recept’. Nu wilde ik iets anders. Ik ging een shirt maken dat wel makkelijk draagt, maar toch kantoorproof is. En niet saai! Weg uit die comfortzone van basics en zakmodeltruien. En weg van effen. Want ik heb al zo veel effen shirts. Dus prints, here I come.

Recentelijk wist ik een prachtige lap stof te bemachtigen. Mij is verteld dat deze van TST stoffen komt. Supermooi. Op het eerste gezicht alleen heel erg niet mij! Toch begon het te kriebelen toen ik de stof in m’n handen had. Zo glad als satijn en veel kleurtjes. Tegen m’n gevoel van veiligheid in, besloot ik dat dit dé stof was voor een kantoorshirt.

Wederom viel mijn oog op de Knip van november 2015. Een keyhole shirt. Oef.. De vorige keer kreeg ik hoofdpijn van het patroonblad. Helaas besloot ik dat ik echt dit shirt moest hebben. Van dat patroon. Het overtrekken viel dit keer gelukkig mee. Wel geleerd van de vorige les, dus ik heb een maat 36 voor mezelf gebruikt.

Nu begon het grote puzzelen. Want waar moest ik nou precies welk patroondeel doen? Welke print zou voor mooi zijn en welke achter? Hmm en de enorme mouwen? Zou het geen clownshirt worden?? Ik duwde mijn onzekerheid in een doosje naar links en begon met knippen. Omdat de stof op satijn leek, glibberde het continu weg. Dat loste ik op door de stof op te knippen in delen. De halslijn maakte ik ook van zwart imitatieleer. Dat was precies het tegenovergestelde van het satijnstofje. Er zat rek in en voelde heel ruw aan de binnenkant. Zo ruw dat de rillingen over m’n handen liepen als ik de stof aanraakte. Brrrrr, dus die delen moest ik voeren. Anders zou ik het shirt niet aantrekken.

Dankzij een microtexnaald heb ik de stof niet vernacheld bij het naaien. Deze naald is superscherp, waardoor er geen haaltjes in het satijn komt. En de stof luistert ook goed naar een (niet te hete! Dat ging bijna fout…) strijkbout. In mijn onoplettendheid zette ik alleen wel de halslijn verkeerd aan zichzelf. Een duidelijker teken dat ik naar bed moest, bestaat niet.

Vanmorgen legde ik de laatste hand aan het shirt. Ik besloot dat lange wappermouwen onhandig waren op kantoor. Ook het keyhole halsje heb ik iets puntiger gemaakt. Nu is het een soort… ik weet eigenlijk niet hoe deze vorm heet. Maar het staat er goed bij. Ik begon heel onzeker aan dit project. Maar nu eenmaal aangetrokken, ben ik ontzettend blij met het resultaat. De hoge hals past precies rond mijn kippenekje. De print vind ik niet te druk doordat de vorm van het shirt basic oogt. Al met al, perfect voor kantoor en totaal niet saai!

Als ik eenmaal aan iets ben begonnen, ga ik het liefst in één ruk door tot het af is. Dan zijn zaken zoals slaap of dat sluimerende griepje bijzaak. Helaas denkt mijn lichaam daar inmiddels anders over. Dat sluimerende griepje is nu wakker. Ik hoop dat het snel overwaait, want ik heb inmiddels weer ideeën voor een volgend project. Het is zo fijn dat ik nu de kledingmaaksmaak te pakken heb. Komt vast door de aanstormende lente! Oh, en ik ga zeker nog iets bij TST stoffen bestellen want ze hebben een webshop en mooie spullen, ha!