Op de valreep van 2016 afgerond. Mijn Diva corset. En zoals een echte diva, oogt ze mooi en glamoureus, maar was ze een totale bitch om mee om te gaan.
Het begon met wat krassen op papier. Ik ben inmiddels van mezelf gewend dat ik als eerste een totaal onrealistisch kledingstuk schets. In plaats van nog drie versimpelde schetsen te maken, besloot ik om het idee gewoon te houden. Ik wil leren om in mezelf te geloven. En fouten maken is oké. Ook in dupionizijde.
En ik wilde weer zijde. In het rood. Ik slaagde in Amsterdam bij A. Boeken. Een prettige winkel, wel vaak druk (terecht!). Daar moest ik al mijn zelfbeheersing inzetten, want er is zo veel keuze. Dus ik heb NIET de parelmoerkleurige lap leer gekocht. NIET de zwarte kant met pareltjes en NIET de paarse stof met hartjesprint…  Maar WEL deze rode zijde.
Het idee achter zo’n hipfin is dat het uitstaat. Zoals een klokkende rok. Dus bij de aanzet past het strak, maar het loopt geleidelijk wijd uit. Hoe deed ik dat? Met een mockup. Ik legde eerst alle heuppandjes tegen elkaar aan en bepaalde hoe breed de hipfin moest worden. Er ontstaat een rare vleugel als je dat pand uitknipt. Vervolgens knipte ik in het pand. Zo kun je het wijder uitleggen. Ik maakte veel knipjes want ik wilde een geleidelijke uitloop. Van dat ingeknipte pand maakte ik mijn definitieve hipfin. Om te checken of alles nog klopte,  zette ik de mockup, op een normaal heupstukje. Waarempel, het werkt!
Het onderste pand van de heupen was juist langer gemaakt. Als een soort bloemblad (ik heb er ook geen betere metafoor voor….).  Ook dat pand maakte ik eerst met een mockup. Zo kon ik bepalen of mijn idee wel levensvatbaar was. Op de roze stof was het in ieder geval een succes.. nu de sjieke dupionizijde nog..
Ik moest nog wel even slikken voordat ik de schaar definitief in de zijde zette. Geen weg meer terug. En zo begon ik met de hipfins. Ik heb coutil als tegenstof gebruikt. Dat is heel stug katoen. Zo behoudt het model zijn vorm. Om de hipfins uit te laten staan, stopte ik lingeriebaleinen in de zijkant. Dit soort balein is ongeschikt voor echte corsetten omdat het heel buigzaam is. Dan valt er niks in te snoeren. Voor hipfins of uitstaande randjes is het wel heel fijn. Het is flexibel en toch stug.
Ik besloot eerst alle heuponderdelen tot één pand te maken, voordat ik het aan de rest van het corset zou bevestigen. Het waren twee dikke pakketjes geworden, met zoveel lagen stof op elkaar. Met zoveel panden en delen werken, kan ik alleen met koffie op en zonder kat in de buurt. De werkvolgorde is ontzettend belangrijk. Ja, hier ben ik door schade en schande achter gekomen….

Niet alles liep volgens plan.....

De corsetpanden zelf waren geen probleem. Ik maakte de halslijn iets dieper en het rugpand ging iets meer in een boogje omhoog.  Wat wel een drama was… was het knippen van spiraalbalein. Ik moest mijn vriendje lief aankijken want ik had er de kracht niet voor.  En het aanzetten van de heupjes aan het corset…. Dat was ook een drama. Niet fotowaardig drama. Want het was vooral een hele hoop gescheld achter de naaimachine en drie gebroken naalden als resultaat.

Toch is het goed gekomen. Anders had ik nu geen mooie foto’s om mee te pronken. Want ik ben zo trots als een pauw op het resultaat. Ik heb aan mezelf bewezen dat ik meer in mijn mars heb dan ik denk. En zo sluit ik 2016 ook af qua kleding maken. Ik kan meer dan ik dacht. Natuurlijk is er genoeg te verbeteren en verfijnen, dat ga ik dan ook lekker in 2017 doen. Hopelijk lees je dan ook weer mee. Voor nu, fijne jaarwisseling en op naar een topjaar!

divapose!