Ach ja, hoe kon het ook rustig blijven na het Antwerpse kostuumdrama??

Een tijdje terug zijn er kostuums uit onze auto gestolen. Dat was best sip. Met name omdat het vrij nieuwe kostuums waren. Ik gaf er destijds geen prio aan om gelijk nieuwe te maken. Ik denk dat ik toen ook nog niet zo'n inspiratie had. Of een ander stom excuus.
Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Want van uitstel komt afstel. En van afstel komt deadlinestress als je het 'ineens' nodig blijkt te hebben.
Het ging dus om de Charm kostuums. Ik had niet goed in mijn agenda gekeken en drie weken  voor Gala Nocturna kwam ik erachter dat Charm het weekend direct na Gala Nocturna ging zijn. ...en ik moest nog twee personen (Mannetje en moi) helemaal opnieuw van kleding voorzien. oja..heh..

Zeker voor mijn Mannetje vond ik het belangrijk dat hij er op en top uitzag. De vorige jas die ik voor hem had gemaakt, was ik heel trots op. Zijn nieuwe jas moest de oude overtreffen. 
En dus, zonder even na te denken, bood ik hem aan om de jas van een lap blauwe fluweel te maken. Fluweel dat ik al jaren zelf netjes had weggeborgen in de hoop er ooit nog een prinsessenjurk van te maken voor mijzelf. En nog voordat ik alternatieve stofjes kon aandragen was meneer (uiteraard) verkocht. Ja, dat fluweel moest het worden. 
Pijnlijke maar belangrijke les: als je het niet wil weggeven, laat het dan niet zien.
De details waren voorheen van goud, maar dit vond ik bij de huidige stof te flashy worden. Gelukkig had ik nog een mooi restlapje ijsblauw dupioni zijde liggen. Ik wilde het eigenlijk voor een corset gebruiken. En alweer praatte ik mijn mond voorbij. Nu wilde Mannetje ook de zijde, want alle andere stofjes wees hij af. 

Ik wilde een patroon in de jas maken met blauwe lijnen. De lijnen moesten elkaar in het midden ontmoeten. De jas is achter ook langer dan voor en loopt uit in een punt. De voering werd rood. Dat past bij de achtergrond van het karakter dat Mannetje op Charm speelt. Iedere jas die ik voor dit karakter maak, is telkens een stukje langer. Het is alsof de jas meereist met het karakter. Telkens als hij weer meer leert, groeit de jas mee ;) 

De hals is hoog sluitend. De lijnen gaan dus in een V voor en achter vallen.  Ik maakte het begin van de jas tussen het maken van allerlei stays door. Lief van Mannetje dat hij ook wilde helpen, want hij zag ook wel dat er een wolk van paniek in mijn hoofd ronddreef.
Mannetje helpt mij met kleine klusjes. Kleine maar zeeeer dankbare klusjes zoals naden platstrijken of een randje locken. Het zijn die dingen die mij meer tijd en rust geven om helder na te blijven denken. Want dat had ik nodig bij deze jas. Als ik te onzorgvuldig zou knippen of naaien, kwamen de lijnen niet meer goed uit en moest ik gaan smokkelen met het patroon zelf. Dat is niet de bedoeling en maakt het er ook niet mooier op. Na uren ploeteren had ik de V op het rugpand!



Aan de binnenkant zijn alle panden ook verstevigd met vlieseline. Anders wordt het heel rommelig. De naden zijn wel vier keer platgestreken/gestoomd. 
De voorkant van de jas was nog meer een uitdaging. niet alleen moesten de lijnen weer bij elkaar uitkomen, ook de haakjes moesten nu perfect op elkaar zijn afgestemd. En de voering moest er mooi in, want ik had halverwege bedacht dat de hoge kraag van de jas om te keren was. Dus dat de rode voering zichtbaar werd. Soms weet ik niet waarom ik dat soort rare dingen last minute bedenk. Zeker met tijdnood in het achterhoofd.



AARG BIJNA! de onderste lijnen kwamen net niet uit en ik heb nog wat zaken moeten tweaken. Dat is bijzonder frustrerend als de voering er al inzit. Maar het betere smokkelwerk doet een hoop. En het komt nu uit.

Hier nog wat work in progress plaatjes


De mouw heb ik zelf een soort van getekend. Mannetje had namelijk geklaagd dat de mouwen die ik maak, altijd een beetje krap zijn. Dus nu had ik alles extra ruim geknipt en ook het mouwpatroon helemaal aangepast. Ik vind het zelf geen gezicht, maar hij is er happy mee.

Door alle gekte en het feit dat ik mijzelf ook nog van nieuwe kleding moest voorzien, stond Mannetje erop dat ik niet óók nog een pofbroek en tuniek voor hem ging maken. Dat was wel de bedoeling. Achteraf bezien, was me dat niet gelukt, denk ik. Want dit kostte als menig uur teveel.

Hier nog een actiefoto!

De zwarte blob die mijn outfit is, (laaaagjes!) komt in het laatste deel kostuumdrama aan bod.
Voor de komende Charm (in oktober) moet ik dus nog een nieuwe pofbroek en tuniek maken voor mijn Mannetje. Daar begin ik nu mee, zodat ik er relaxed aan kan werken.
Misschien leef ik ook wel voor die stressmomenten. Soms denk ik dat echt. Maar de klap die volgt als ik vervolgens weer ga ontspannen is het me niet waard. Om eerlijk te zijn merk ik nu ook beter dat mijn lichaam er boos om word. En dat is niet fijn. Ook niet voor de mensen om mij heen.

Het resultaat is prima. Het volgende dat ik goed onder de knie wil krijgen is het maken van zakken. Mooie binnenzakken, zoals je die in een blazer ziet. Dat is vast een technisch klusje. Het is het enige waar ik bij deze jas ontevreden over ben. Ik heb er ook geen foto's van genomen, want ik was er boos om. Mannetje is blij met zijn binnenzak, maar het kan gewoon veel mooier.

Dus uh ja, op naar het laatste deel kostuumdrama ^_^